Dziennik Grzegorza Brzęczyszczykiewicza
Nie spodziewałem się, że moje długie imię i skomplikowane miejsce urodzenia wywołają tak wiele zamieszania podczas tej wojny. Gdy po raz pierwszy przedstawiłem się jako Grzegorz Brzęczyszczykiewicz z Chrząszczyżewoszyce, powiat Łękołody, widziałem zdumienie na twarzach niemieckich oficerów. Byli kompletnie zagubieni - nie mogli nawet spróbować przeliterować mojego nazwiska.
Ale to właśnie ta sytuacja sprawia mi największą satysfakcję. Widzieć jak Niemcy gubią się w literowaniu mojego imienia i szukają Chrząszczyżewoszyce na mapie - bezcenne! To było prawdziwe zwycięstwo dla mnie i dla Polski.
Jednak muszę przyznać, że czasami te wszystkie dziwactwa od mojego długiego imienia potrafią być męczące. Ludzie często pytają mnie o historię swojej rodziny tylko po to, aby usłyszeć jeszcze raz jak nazywam się i skąd pochodzę. Ale cóż, trzeba cieszyć się chwilą sławy!
Ostatnio wpadłem w kolejne kłopoty przez moje nietypowe nazwisko. Znowu złapała mnie grupa niemieckich żołnierzy i zażądali przeliterowania mego nazwiska do końca alfabetu polskiego! Musiałem szybko wymyślić jakiś pretekst oraz uciec z ich rąk nim doszedłem do "Z".
Takie są dni Grzesia Brzęczyszczykiewicza - pełne niespodzianek i nieprzewidywalnych sytuacji. Ale ja sobie radzę! W końcu jestem Polakiem ze świecidełkiem diabła!
Kto by pomyślał...że całe życie będzie mi towarzyszło jedno małe dziecinne osiemnastolatek które stworzone zostało przeze mnie samego gdy pracowały nad dokumentacją wojska? Jedno małe osiemnastolatek które zapocznij rozrastało sie coraz większym tempym co pewnie doprowadzi jednak do katastrofy...
Miejmy nadziejeci ten światelek doprowdzij nas dzisiaj a także jutro równych drogach ku pokójowi któej wszędzie nam potrzebnemu
To był kolejny dzień pełen dziwności od długiego imienia i miejsca urodzenia... ale czy można czekać co następnie wydarzyć? Tylko czas pokaże.